Ręce i piersi opadają

Przede wszystkim – uprzejmości pod adresem tych wszystkich, którzy nalegali na bardziej konsekwentne prowadzenie tego blogu i częstsze pisanie. To miłe, że chcą państwo to czytać; cóż jednak mogę odpowiedzieć? To chyba tylko, że mnie samego dziwi, jak dużo zajęcia się ma będąc emerytem. Inne rzeczy są ważniejsze, po prostu – bo pisanie i komentowanie, to zajęcie skrajnie indywidualne, które musi ustąpić pierwszeństwa tym, od których zależy w jakiś sposób interes innych ludzi; przede wszystkim przyjaciół.

Od czasu do czasu jednak coś piszącego te słowa tak wkurzy (lub, przeciwnie, ucieszy), że nie da się już nie włączyć komputera. Trzy takie rzeczy zdarzyły się ostatnio.

Pierwsza z nich – to incydent na lubelskim UMCS. Otóż pewna pani profesor przedłużyła tam swoje zajęcia ze studentami. Lekko to zirytowało panią doktór, która ze swoimi uczniami czekała na zwolnienie sali; weszła więc i mniej lub bardziej grzecznie (tego nie wiem, ale to akurat jest dla dalszego biegu wydarzeń bez znaczenia) zwróciła pani profesor uwagę. Spowodowała eksplozję furii typu „jak pani śmie” (w domyśle: zwykły doktor zwraca się bez specjalnego zezwolenia do osoby wyżej utytułowanej) i grad wyzwisk, wśród których padło słowo „Żydówa”…

Już samo to jest przerażające. I chodzi nie tylko o haniebny antysemityzm tego wstrętnego babska, ale również o jej skrajny brak kultury:  jak można się tak zachować publicznie wobec studentów? Pani profesor – być może, nawet dobry specjalista w swej dziedzinie – powinna być bezwzględnie i dożywotnio pozbawiona prawa kontaktu – już nie wykładania, ale w ogóle kontaktu właśnie – z młodzieżą. W sprawie chodzi jednak o coś więcej; o to mianowicie, że władze uczelni chciały sprawę zamieść pod dywan i oświadczyły, że jeśli pani profesor przeprosi – to uzna się incydent za niebyły.

Ręce i piersi opadają. W takich wypadkach myślę, że pozostawienie całkowitej autonomii uczelniom jest błędem. Również rektor powinien z dnia na dzień stracić posadę – i to jest najmniejsza sankcja, jaka by mnie zadowoliła.

W każdym razie: obrzydliwość.

Druga obrzydliwość, to afera z dwoma szmatławcami, za jakie uważam „Gazetę Polską” i „Nasz Dziennik„. Puszczono tam w świat informację, że jeden z żołnierzy BOR, którzy zginęli w katastrofie smoleńskiej, nie zmarł od razu, ale przed śmiercią odbył rozmowę telefoniczną z żoną. Informacja okazała się zmyślona („GP” broni się, że ona nic „nie twierdziła z pewnością”, tylko cytowała pewnego – utajnionego, rzecz jasna –  obserwatora i zastrzegła się, że nie udało się tego potwierdzić).

Otóż tak postępują ścierwa dziennikarskie i obrzydliwe hieny. Jeśli tego uczy Rydzyk w swojej „uczelni”, to wszyscy jej absolwenci powinni natychmiast utracić pracę, nawiasem mówiąc. Czy te ścierwa pomyślały przez moment, co robią rodzinie owego żołnierza?

Zareagowała Rada Etyki Mediów, piętnując takie postępowanie. Tak, ta sama przykościelna i skrajnie prawicowa REM, której orzeczenia były z lewej strony z reguły ostro kontestowane; trudną zatem tę instytucję posądzić o wrogość polityczna do radiomaryjców. Cóż nastąpiło? Dwoje członków REM, reprezentujących w niej dziennikarstwo… katolickie , podało się do dymisji. Owi „katolicy” nie dostrzegli, okazuje się, niczego zdrożnego w wybryku „GP” i „ND”… I znów: ręce i piersi opadają.

Wreszcie sprawa trzecia. Episkopat wypowiedział się bardzo jednoznacznie w sprawie in vitro. Nie chodzi o ujawnienie stanowiska purpuratów, bo to jest znane od dawna – wolno im je mieć, jakie chcą. Ale te abominacyjne typy w sukienkach  ośmielają się szantażować Państwo i posłów,  grożąc ekskomuniką tym, którzy poprą ustawę w sformułowaniu tym panom nie odpowiadającym! Zapominają, że nie tylko katolicy żyją w tym kraju, a w dodatku żaden z projektów ustaw nie nakazuje nikomu stosowania kwestionowanej techniki leczenia bezpłodności: jeśli państwo katolictwo nie chcą z niej korzystać, to ich Bóg z nimi i na zdrowie; ale niech nie wtrącają się do postępowania inaczej myślących!

W ogóle na marginesie tej sprawy: jest dla mnie wysoce dwuznaczne, że ta instytucja ma jakąś wyraźną fiksację seksualną. Nie sądzę, by miało sens i było przyzwoite  wypowiadanie jakiegokolwiek w tych kwestiach zdania przez osobników, którzy albo są kłamcami i hipokrytami – sami prowadząc w ukryciu  normalne lub wręcz pedofilskie życie płciowe – albo też są w swej „wybranej czystości” pięknym przykładem odchylenia od normy biologicznej.

Ręce i piersi…

Ale to już mówiłem.

Z ciekawością teraz oczekuję na reakcję Sejmu i rządu. Obawiam się, że uszki znowu się położą po sobie.