Dlaczego nie zagłosuję na Napieralskiego?

Po raz pierwszy w życiu nie będę głosował na ludzi, którzy sami siebie określają jako “lewicę”. Nie oddam zatem w nadchodzących wyborach prezydenckich głosu na Grzegorza Napieralskiego. Nie ukrywam, że jest to dla mnie pewna trauma: nie postąpiłem tak dotychczas nigdy w życiu; uczestniczyłem dobrowolnie i świadomie, z pełnym przekonaniem we wszystkich aktach wyborczych (także i tych w najwyższym stopniu niedemokratycznych, za czasów “komuny”) i głosowałem zawsze tak samo. W roku 1957 za Gomułką i Polskim Październikiem, potem za Gierkiem i jego kierunkiem na nowoczesność; potem za Jaruzelskim i Rakowskim; wreszcie za SDRP i SLD. Nigdy inaczej. “Solidarność” i jej ludzie to nie była moja bajka – nigdy – z jednym, jedynym wyjątkiem: gdy głosowałem za Wałęsą przeciw Tymińskiemu. Teraz – koniec; w każdym razie chwilowo.

Dlaczego?

Powodów jest kilka. Pierwszy jest szalenie konkretny. Za największe niebezpieczeństwo dla naszego kraju uważam dziś PiS i Jarosława Kaczyńskiego. Nie chcę żyć w kraju, w którym ta banda antyinteligenckich, ksenofobicznych i antyeuropejskich ćwierćinteligentów miałaby cokolwiek do powiedzenia, nie mówiąc już o rządzeniu. Nie mogę więc nijak zaakceptować formacji, która się z tym ugrupowaniem w jakikolwiek sposób dogaduje. A SLD Napieralskiego w oczywisty sposób zawarła z nimi układ w sprawie podziału łupów personalnych w TVP. Ktoś, kto prowadzi rokowania na jakikolwiek temat z Kaczyńskim i jego bandą – jest skreślony ostatecznie i nieodwołalnie.

Mówią mi: bądź pragmatyczny. Gdyby się nie dogadali – nie mieliby w mediach nic do powiedzenia; przypadłyby one w całości Platformie. A tak – paru chłopaków coś tam przed wyborami zdziała…

Błąd.

Nic nie zdziałają, poza tym, że przez kilka czy kilkanaście miesięcy “nasi ludzie” pobiorą trochę kasy. Jeśli to jest jakaś wartość dla was – byli koledzy z lewicy – to Bóg z wami; mnie przy was w tej rozgrywce nie ma; i już nie będzie. Uważam to bowiem  – mówiąc otwartym kodem – za zwykłe kurewstwo. A ja wolę kurwy prawdziwe (nie mam nic przeciw), nie polityczne. Politycznymi kurwami się brzydzę. Prawda zaś jest taka, że owe kurwy zostaną przez pisiorów wykorzystane dokładnie zgodnie ze swoją profesją; wyp* je, może nawet uiszczą coś za usługi, a potem kurwy pójdą na śmietnik. Jak Samoobrona i LPR.

Więc w tej sprawie: minimum, czego bym wymagał – to oświadczenie p. Napieralskiego, że umowa medialna z PiS-em była ciężkim błędem i że SLD zaleca wszystkim swoim członkom i sympatykom natychmiastową rezygnację z zajmowanych posad. Jeśli to nie zostanie zrobione – nie mamy o czym w ogóle rozmawiać.

Ale to nie wszystko. Program p. Napieralskiego, który akurat ogłosił, uważam za partyjny bełkot. Brak w nim konkretów, masa za to dętych ogólników.  Brak postawienia na naukę i racjonalizm. Brak jednoznacznego potępienia nacjonalizmu we wszelkich postaciach. Nie ma mowy o tym, że po ewentualnie wygranych wyborach nie będzie żadnych posad dla “aktywu” i innych przydupasów. Że Kancelaria prezydenta wróci ilościowo do tego stanu, który był za Ignacego Mościckiego.

Wystarczy.

Beze mnie.

Na kogo zatem zagłosuję?

Jeszcze nie wiem. Może w pierwszej turze na Olechowskiego, w drugiej zaś – jeśli znajdzie się w niej, Boże nie daj, Jarosław Kaczyński – na jego przeciwnika, kimkolwiek by był. Może to być mój kapeć, na przykład.

A mogli wystawić Zemkego… Albo Cioska…

Nie mówiąc już o Ewie Łętowskiej, czy Magdzie Środzie, za które dałbym się porąbać.