Dwaj…

Najpierw usprawiedliwię się, dlaczego tak długo nie było tu żadnego wpisu. Otóż – po blisko 30 latach, niezły wynik! – spotkałem się na kawie z Ireną Dziedzic. Pani Irena ma dziś 83 lata – i życzę każdemu przyjacielowi (bo wrogom szczerze i nie po chrześcijańsku winszuję niniejszym, żeby natychmiast zdechli), by w tym wieku zachował taką formę. Co ja będę gadał: figura modelki, 170 cm wzrostu i 64 kg wagi, umysł jak brzytwa, poczucie humoru i refleks – piorun, zdrowie „jest, bo było”, jak sama mówi. Dla mnie – fenomen. A spotkaliśmy się, bo chciała, bym jej troszkę przebudował jej witrynę, co się i stało (zapraszam). No i ta robótka zajęła mi troszkę czasu – stąd nieobecność w tym miejscu. Wyjaśniam przy okazji, że pani Irena została ostatnio wymieniona przez to wildsteinowe szambo, „Cienie PRL-u” – nawet o tym nie wiedziałem, bo programowo w gównie się nie taplam – jako TW „Marlena”. Pani Irena skomentowała to tak: Czy pan sądzi, panie Bogdanie, że pozwoliłabym na nadanie mi tak idiotycznie kiczowatego kryptonimu?

Otóż, jak znam Irenę od 46 lat: nie sądzę. Ale powiem ogólniej: w miarę moich sił i umiejętności pomogę bezinteresownie każdemu, kogo zaatakują lustratorzy; bez względu na to, czy – jak w wypadku pani Ireny – powiedzą nieprawdę, czy też prawdę. Bowiem uważam, że należy ściśle i dokładnie przestrzegać prawa: a skoro nie przewiduje ono dziś lustracji emerytów i innych osób, nie mających obecnie wpływu na życie publiczne – to po prostu nie wolno tego robić. Koniec, kropka.

Wiem, że niektórzy zaczną pieprzyć, że „prawda was wyzwoli”. To jest jednakże – w najgłębszym moim przekonaniu – slogan bez cienia sensu. Przestrzegam zresztą przed jego nadużywaniem; ci, w których teoretycznie jest wymierzony, wiedzą tyle, że przez nich ujawniona prawda może się bardzo nie spodobać dzisiejszym arrywistom. Którzy – w większości – sumienia mają sami tak zabrudzone, że…

No, ale pora o tych tytułowych „dwóch”. Ci dwaj, to nie byle kto: minister Sikorski i reżyser Wajda; w wypadku tego drugiego można by zwalić na wiek i sklerozę, ale Sikorski? Obaj – w moim głębokim przekonaniu – zgłupieli doszczętnie: podjęli ponownie głośno, zdałoby się – kompletnie już pogrzebany temat zburzenia Pałacu Kultury. A czemu nie Zamku Królewskiego? Przecież w końcu to te wredne gierkowskie komuchy odbudowały go nie z miłości do monarchii, ale w celach jawnie propagandowych…

Wajda widziałby najchętniej na miejscu PKiN… Świątynię Opatrzności, na którą czarni jakoś nie mogą uzbierać dobrowolnych składek i przeto bezczelnie wyłudzają dotacje państwowe. Sikorski z kolei chciałby trawnika – i zapowiada ponoć, że starożytnym wzorem będzie każde swoje wystąpienie kończył „a poza tym sądzę, że Pałac Kultury powinien zostać zburzony”.

Czy ci dwaj nie widzą, że są żałośnie śmieszni?