Zbrzyd

Dawno nie miałem takiego zbrzyda jak dzisiaj – po wydarzeniach w Parlamencie Europejskim. Po znakomitym, swobodnie wygłoszonym piękną polszczyzną i bardzo inteligentnym przemówieniu Tuska, które inaugurowało polską prezydencję – niemal natychmiast zaczął się żenujący i w istocie chamski, kabotyński spektakl. Najpierw było więc wysoce kontrowersyjne i pełne absurdów – ale jeszcze od biedy mieszczące się w kanonach przyzwoitości – wystąpienie niejakiego pana Legutki, bodajże europosła PiS z Krakowa, potem zaś – zupełnie haniebne teksty Ziobry,  kłamliwe i oszczercze, wygłoszone przez to indywiduum z miedzianym czołem bez cienia zażenowania. Nie lubię Michała Kamińskiego, tego co to jeździł niegdyś z jakimś poświęcanym kawałkiem blachy do bandyty Pinocheta, ale to, co w polemice powiedział o eksporcie polskiego obciachu – było arcysłuszne. No a potem zaczęło się bisowanie i przytakiwanie po różnych stacjach telewizyjnych przez jakichś Błaszczaków, Czarneckich, Kurskich i im podobne typasy. Już samo to wystarczało jako środek wymiotny, ale dołożyły do tego również jakieś dziwne postacie z Europarlamentu: zionący rasizmem i nacjonalizmem pętak z Holandii oraz jakiś durnowaty antypolski Angol; słuchając ich wstydziłem się za całą Europę. A po wystąpieniu tego ostatniego – osobnik podający się za dziennikarza o nazwisku Warzecha czy też Warząchew napisał na Twitterze, że ów bredzący jaki naćpany Angol „rozniósł Tuska”…

Podobno nigdy jeszcze żadna prezydencja w Unii nie zaczęła się od takiego spektaklu.

Panie, panowie: myślałem w naiwności swojej, że są jakieś granice sukinsyństwa i idiotyzmu. Okazuje się, że nie ma. W każdym razie w Kartoffellandzie. Idę rzygać.