O ludzkiej małości

Byłem dziś na pogrzebie MFR-a. Ludzi – morze. Cała lewica, mnóstwo dziennikarzy. Dwaj byli prezydenci. Sprawozdanie sobie daruję, bo można je znaleźć tutaj. Trochę pofilmowałem, więc – jeśli będą jakieś ciekawe ujęcia – niebawem je tu zamieszczę. Na gorąco zatem – trzy refleksje. Po pierwsze, jak się chowa byłego premiera państwa, to się posyła kompanię honorową (albo i batalion), a nie dwuosobową wartę z werbelkiem; i ma być salwa honorowa, bo chowany jest oficer. Po drugie, powinna być delegacja rządowa (i proszę mi nie pieprzyć za uszami, że chodzi o premiera „nie tego państwa”); wiem, Tusk w Kuwejcie czy gdzieś tam – w takim razie powinien być Schetyna, wszyscy marszałkowie Sejmu i Senatu  i 3-5 najważniejszych ministrów. Choć  pewno byśmy niektórych wygwizdali. Było jak było i nie było nikogo; komentarz do tej nieobecnej małości moralnej może być tylko jeden; niestety, niecenzuralny i z tej smutnej okazji nawet nie do zamarkowania. Po trzecie: po wysłuchaniu piękną polszczyzną wygłoszonych wystąpień Generała i prez. Kwaśniewskiego, mądrych i wzruszających mogę powiedzieć tylko tyle: ci ludzie odbiegaja klasą i inteligencją od platformersów o jakieś trzy lata świetlne; od pisuarów, ligusów, samoobrońców to już miary brak jakiejkolwiek.

A co mnie poruszyło? Samotny Adam Michnik z wielkim bukietem kwiatów. Cieszę się, że 40 lat temu podpisywałem protest przeciw jego relegowaniu z uczelni.