Dlaczego sama nazwa IPN wywołuje u mnie odruch wymiotny?

Nieoceniony „Dziennik” pisze z właściwą sobie melodyjką coś takiego (wytłuszczenia moje):

Kiszczak przed sądem za pierwszą komunię.  Czesław Kiszczak znów stanie przed sądem za zwalnianie podwładnych. Wyrzucił ze służby swojego podwładnego tylko za to, że posłał córkę do pierwszej komunii. Teraz były komunistyczny minister spraw wewnętrznych odpowie za to przed sądem. Szczeciński oddział Instytutu Pamięci Narodowej wysłał już akt oskarżenia przeciw Czesławowi Kiszczakowi. Byłemu ministrowi grożą trzy lata więzienia.

Dla prokuratorów IPN to, co zrobił Kiszczak, było zbrodnią komunistyczną. Były minister, przekraczając swoje uprawnienia, wyrzucił w 1985 roku z pracy porucznika Romualda K. Twierdził, że wymaga tego ważny interes służby. Prawda była jednak inna. Kiszczakowi kością w gardle stanął fakt, że porucznik posłał swoją córeczkę do pierwszej komunii. Śledczy IPN mają na takie działanie swoje okreslenie – to represja w postaci dyskryminacji wyznaniowej.

Kiszczak nie przyznaje się do winy. Twierdzi nawet, że w ogóle nie podpisywał się pod rozkazem zwolnienia K. ze służby. Jednak, jak zaznaczył prokurator IPN Dariusz Wituszko, ze śledztwa wprost wynika, że to właśnie były minister podpisał rozkaz o zwolnieniu porucznika.

Były minister ma już podobny zarzut. Dotyczy on wyrzucenia ze służby gdańskiego milicjanta.

Ale na tym nie koniec problemów byłego szefa MSW. 83-letni obecnie Kiszczak jest też jednym z dziewięciu oskarżonych w procesie o bezprawne wprowadzenie 13 grudnia 1981 roku stanu wojennego. Odpowiada też przed sądem za wysłanie tajnego szyfrogramu do jednostek milicji, mających m.in. pacyfikować zakłady strajkujące po wprowadzeniu stanu wojennego. Według oskarżenia, szyfrogram ten był podstawą działań specjalnego plutonu ZOMO, który 15 i 16 grudnia 1981 roku strzelał do górników w kopalniach „Manifest Lipcowy” i „Wujek”.

Więc tak: zwolnił ze służby milicjanta, który mu się z takich lub innych względów nie podobał… Zbrodnia to niesłychana, zaiste. Pragnę przypomnieć, że taka była w MO i SB pragmatyka służbowa i przełożony – szczególnie najwyższy – nie musiał się z takiej decyzji tłumaczyć. Wszystko było lege artis; można się ewentualnie czepiać przepisu prawnego i jego autora, ale nie tego, kto obowiązujący przepis zastosował.

Oczywiście – to jest zbrodnia. A bandycie Kurasiowi vel „Ogniowi”, który Żydówkom wyrywał języki – stawia się pomnik i pan (tfu!) prezydent wygłasza mu laudację…

Są pewne granice przyzwoitości i śmieszności, których nawet gangowi z IPN nie przystoi przekraczać. Wszystko będzie zapamiętane i policzone; bierzcie to, chłopaki, pod uwagę. Prędzej czy później…